bystry umysł

См. также в других словарях:

• bystry — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, bystrytrzy, bystrytrzejszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} toczący się szybko (zwykle o nurcie rzeki); szybki, prędki : {{/stl 7}}{{stl 10}}Bystry potok. Bystra woda. Bystra kozica …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• umysł — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. umyśle {{/stl 8}}{{stl 7}} całokształt możliwości, predyspozycji myślowych mózgu, obejmujący zdolność rozumowania, pojmowania, zapamiętywania; rozum, intelekt : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rozwijać, kształcić… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• bystry — bystrytrzy, bystrytrzejszy 1. «poruszający się, odbywający się szybko; prędki, szybki, wartki, rączy» Bystry potok, nurt. Bystra rzeka, woda. Bystry koń. 2. «odznaczający się żywością myślenia, szybko orientujący się; sprytny, wnikliwy, zdolny»… …   Słownik języka polskiego

• umysł — m IV, D. u, Ms. umyśle; lm M. y 1. «zespół myślowych, poznawczych funkcji mózgu; zdolność myślenia, pojmowania, rozumowania; rozum, intelekt» Błyskotliwy, bystry, twórczy, krytyczny, chłonny umysł. Ciasny, ograniczony, płytki umysł. Zaćmienie… …   Słownik języka polskiego

• otwarty — otwartyrci imiesł. bierny czas. otworzyć (p.) otwarty w użyciu przym. 1. «rozległy, obszerny, niczym nie okolony» Otwarte pola, równiny, stepy. Otwarty widok. ∆ Otwarty samochód, powóz itp. «samochód, powóz itp. bez dachu, odkryty, lub z… …   Słownik języka polskiego

• jasny — jaśni, jaśniejszy 1. «świecący, palący się, błyszczący; jaskrawy, oślepiający» Jasny ogień, płomień. Jasna lampa. Jasne słońce. Jasne światło. ◊ Zobaczyć coś w jasnym świetle «przekonać się o czymś w sposób oczywisty, zrozumieć coś wyraźnie» ◊… …   Słownik języka polskiego

• lotny — lotnyni, lotnyniejszy 1. «gazowy, mający postać gazową, łatwo przechodzący w stan gazowy» Lotna substancja oleista. Substancja, ciało w stanie lotnym. 2. «łatwo się wzbijający, unoszący, rozchodzący się w powietrzu; zwiewny, powiewny, lekki»… …   Słownik języka polskiego

• przenikliwy — przenikliwywi, przenikliwywszy 1. «silnie, zwykle niemile odczuwany; dotkliwy, dojmujący, dokuczliwy» Przenikliwy zapach. Przenikliwy wiatr, chłód, mróz. Przenikliwe zimno. Przenikliwy ból. Przenikliwe uczucie samotności. 2. «o dźwiękach:… …   Słownik języka polskiego

• przytomny — przytomnyni, przytomnyniejszy 1. «będący w pełni świadomości, zdający sobie sprawę z tego, co się dzieje; świadczący o czyjejś pełnej świadomości» Chory był przytomny. Zerwał się ze snu niezupełnie przytomny. Przytomny wzrok. 2. «trzeźwo… …   Słownik języka polskiego

• subtelny — subtelnyni, subtelnyniejszy 1. «odznaczający się taktem, wrażliwością w sposobie bycia; świadczący o takich cechach; delikatny» Subtelny człowiek. Subtelne zachowanie. 2. «odznaczający się delikatnością, filigranowością budowy, kształtów»… …   Słownik języka polskiego

• tępy — tępypi 1. «mający nieostrą, nie wyostrzoną krawędź, część służącą do cięcia; źle tnący, słabo kłujący; nieostry, nie naostrzony» Tępe nożyczki, narzędzia. Tępy nóż. ◊ Tępy cios, tępe uderzenie «cios, uderzenie zadane czymś nieostrym, nie tnącym»… …   Słownik języka polskiego